.jpg)
Αλατοπιπερώνουμε το χοιρινό (πρέπει να είναι μπούτι με αρκετό λίπος), τρίβοντας την επιφάνεια να εισχωρήσει το αλατοπίπερο. Ανοίγουμε τρυπούλες στην επιφάνεια με ένα μαχαίρι και τις αλατοπιπερώνουμε καλά μέσα. Τρίβουμε την επιφάνεια του χοιρινού με μια σκελίδα σκόρδο. Τυλίγουμε το χοιρινό με μια λαδόκολλα και με το πάνω μέρος, να ακουμπάει στον πάτο του ταψιού. Αν χρησιμοποιήσουμε ταψί, το σκεπάζουμε επί πλέον με αλουμινόχαρτο. Αν χρησιμοποιήσουμε γάστρα, δεν χρειάζεται το αλουμινόχαρτο. Εναλλακτικά, μπορούμε να σκεπάσουμε το ταψί με ένα ίδιο ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στο τελευταίο ράφι, στους 180 βαθμούς για 1,5 έως 2 ώρες, ανάλογα με το μπούτι. Βράζουμε σε μια κατσαρόλα 1/2 φλυτζάνι μαρμελάδα πορτοκάλι, 3 κουταλιές της σούπας κρασί κόκκινο, 1 κουταλιά της σούπας λεμόνι και χυμό από 1/2 πορτοκάλι. Αφήνουμε να πάρει μια βράση, να υγροποιηθεί η μαρμελάδα.
Βγάζουμε το χοιρινό από τον φούρνο, πετάμε την λαδόκολλα, χαράζουμε ρόμβους στην επιφάνεια του χοιρινού και το περιχύνουμε με το μισό σιρόπι μαρμελάδας. Ανεβάζουμε την θερμοκρασία στους 200 βαθμούς και ξαναβάζουμε το χοιρινό στον φούρνο, ξεσκέπαστο, να ροδίσει. Μετά από 20 λεπτά, βγάζουμε το χοιρινό από τον φούρνο, το περιχύνουμε με το υπόλοιπο σιρόπι μαρμελάδας, το σκεπάζουμε με λεπτές φέτες πορτοκάλι και το ξαναβάζουμε στον φούρνο για άλλα 10-15 λεπτά, να πάρει ωραίο χρώμα.
Βγάζουμε το χοιρινό από τον φούρνο και το αφήνουμε για 30 λεπτά στην επιφάνεια κοπής. Το κόβουμε σε φέτες, το βάζουμε σε πιατέλα μαζί με τις φετούλες το πορτοκάλι και περιχύνουμε με την σάλτσα, που έμεινε στο ταψί. Σερβίρουμε με Πατάτες Φούρνου με λυωμένο Τυρί. Νιαμ ...
Πλεονέκτημα: Άλλη μια εορταστική συνταγή, για το Πασχαλινό και το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι (δείτε και την συνταγή για Χοιρινό Μπούτι Ψητό στον Φούρνο με Σιρόπι & Μουστάρδα). Το πορτοκάλι συνοδεύει τέλεια το χοιρινό.
--------------------------------------------------------
Link:H Τέλεια Συνταγή, η Τέλεια Λύση, το Τέλειο Πρόβλημα
Αν σας άρεσε αυτή η συνταγή, μπορείτε να την δημοσιεύσετε στο site σας, αρκεί να διατηρήσετε το πιο πάνω link.
Αν σας άρεσε αυτή η συνταγή, μπορείτε να την δημοσιεύσετε στο site σας, αρκεί να διατηρήσετε το πιο πάνω link.
Έχομε τόσο ωραία φαγητά και δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη νοοτροπία του να ανακατεύουμε κρέατα με γλυκά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί της αρχής, συμφωνώ μαζί σου, με κάποιες όμως διευκρινήσεις. Κατ' αρχήν, η χρήση μελιού στην μαγειρική είναι αρχαία Ελληνική συνήθεια και θα έλεγα, ότι κατά κάποιον τρόπο το "γλυκό" φαγητό είναι μέσα στα γονίδια μας. Υπάρχουν αρκετές και παραδοσιακές συνταγές, όπως η γεμιστή γαλοπούλα με δαμάσκηνα και σταφίδες και μερικές ακόμα, που θα βάλω εδώ, εν ευθέτω χρόνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου θυμίσω μόνο, ότι στην Ελλάδα το καρπούζι με τυρί φέτα είναι κλασσικό, όσο κι αν ακούγεται περίεργο. Επίσης στην Κρήτη, η παραδοσιακή γραβιέρα Κρήτης, σερβίρεται παραδοσιακά με μέλι και είναι απίστευτη, όσο κι αν ακούγεται ... κάπως.
Από την άλλη πλευρά, το να βάλεις 1/2 φλυτζάνι μαρμελάδα σε ένα ολόκληρο μπούτι, δεν θα το έλεγα ακριβώς γλυκό. Μετά το ψήσιμο η γεύση του γλυκού, μαζί με το ζουμί του κρέατος είναι μάλλον απαλή και μην σε φοβίζει η ιδέα.
Η ζάχαρη υπήρξε παραδοσιακά η μόνη αποδεκτή μέθοδος γλασαρίσματος, για πολλές συνταγές, όπου θέλαμε να δώσουμε μια γυαλάδα, ενισχύοντας πιθανόν την φυσική γλυκειά γεύση κάποιων τροφίμων όπως π.χ. ο αρακάς ή τα καρότα.
Τέλος, θα πρόσθετα, ότι η Κινέζικη κουζίνα οφείλει μεγάλο μέρος της δημοτικότητας της στις γλυκόξινες γεύσεις της.
Γενικά, ναι, δεν συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος, να χρησιμοποιήσουμε ζάχαρη (μαρμελάδα εν προκειμένω), πέρα από το ωραίο, γυαλιστερό χρώμα, που πέρνει το γλασαρισμένο, ξεροψημένο μπούτι, την ελαφρώς φρουτώδη γεύση της σάλτσας και την βαρεμάρα του να τρως για χρόνια την ίδια συνταγή, που όσο πετυχημένη και να είναι, κάποια στιγμή μπορεί, να θέλεις μια αλλαγή.
Προσωπικά εμένα, μου αρέσουν πολύ τα φρούτα μέσα στο φαγητό (δαμάσκηνα, αποξηραμένα βερύκοκα, σταφίδες), οι μέτρια φλυκές σάλτσες, καθώς και οι πράσινες σαλάτες, με κομματάκια φρούτου μέσα και ξύδι μπαλσάμικο (γλυκό).
Ευχαριστώ για την ευκαιρία, που μου έδωσες με το σχόλιο σου, να αναπτύξω αυτό το θέμα κάπως καλύτερα.